Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, η αιολική ενέργεια στη χώρα μας συνεισέφερε το 2023 με 20,7% στη συνολική ηλεκτροπαραγωγή και αν προσθέσουμε και το 12,6% των φωτοβολταϊκών, το ποσοστό φτάνει το 33,3 %. Με βάση την επίδοση αυτή η Ελλάδα κατατάσσεται στην 7η θέση παγκοσμίως.
Τα είχαμε ακούσει σχεδόν όλα: ότι η αιολική ενέργεια είναι επικίνδυνη για τα αιγοπρόβατα, ότι στερεί πόρους από την τοπική κοινωνία προς όφελος των πολυεθνικών, ότι το κόστος για τις εμπορικές εφαρμογές είναι απαγορευτικό, ότι καταστρέφει το ορεινό και το νησιωτικό τοπίο (το οποίο το έχουμε μέχρι σήμερα σεβαστεί), ότι οι ανεμογεννήτριες διώχνουν τον τουρισμό κτλ. κτλ. Φτάσαμε μάλιστα μέχρι του σημείου να αποκτήσουμε και υπουργό αρμόδιο για τις κινητοποιήσεις ο οποίος και εισήγαγε τον όρο «απάτητα βουνά» σε συνεργασία – δυστυχώς – με αρκετά ΜΜΕ, περιβαλλοντικές οργανώσεις και πρόθυμους από τον πολιτικό κόσμο. Η κάθε ομάδα ως γνωστόν είχε τους δικούς της λόγους και τα δικά της κίνητρα.
Το περίεργο είναι ότι οι ίδιες λίγο-πολύ ομάδες «διαδήλωναν» για την ακρίβεια στο ρεύμα, για την διακύμανση των τιμών και για την κλιματική αλλαγή, μεταθέτοντας όμως την ευθύνη στο απρόσωπο και συχνά αδιάφορο κράτος. Αδιάφορο στην δίκαιη κατανομή των βαρών για την «πράσινη μετάβαση», αδιάφορο στις εκκλήσεις επιχειρηματιών των ΑΠΕ για ταχύτερη διείσδυση και μείωση των εμποδίων που έθετε μια πονηρή πραγματικότητα, επιστρατεύοντας θεσμούς όπως το ΣτΕ ή τα (ανύπαρκτα συνήθως) σχέδια των περιοχών Natura. Σ’αυτό βέβαια το τελευταίο φταίει και η δισυπόστατη πολιτική της ΕΕ η οποία χρηματοδότησε αφειδώς την αντιπολίτευση στις ΑΠΕ μέσω των προγραμμάτων για τη Φύση (Life) ενώ ταυτόχρονα επεσήμαινε την καθυστέρηση στην ανάπτυξη της καθαρής και μη εισαγόμενης ενέργειας (φυσικό αέριο).
Σήμερα βέβαια, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από τότε που ξεκίνησε το κίνημα «όχι σε μας, ας πάνε στην αυλή του γείτονα» χωρίς όμως να προστίθεται ότι «εμείς θα πληρώσουμε τη διαφορά». Κανείς δηλαδή από τα μέλη του κινήματος δεν θα συνυπέγραφε τώρα ένα μνημόνιο που θα κατέληγε πως το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας (οικονομικό και περιβαλλοντικό) θα πρέπει να διαφοροποιείται τοπικά με βάση π.χ το χρησιμοποιούμενο καύσιμο, ή ότι από τα «μπόνους» που μοιράζουν οι ΑΠΕ δεν θα πρέπει να πληρώνονται και οι διαφωνούντες. Και αυτό γιατί όλες οι αντιρρήσεις έχουν σχεδόν καταπέσει. Με βάση τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΕΤΑΕΝ, το 2023 η αιολική ενέργεια συνεισέφερε με 20,7% στη συνολική ηλεκτροπαραγωγή και αν προσθέσουμε και το 12, 6% των φωτοβολταϊκών, το ποσοστό φτάνει το 33,3 %. Με βάση την επίδοση αυτή η Ελλάδα κατατάσσεται στην 7η θέση παγκοσμίως.
Δείτε εδώ το πλήρες κείμενο της ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
