Οι διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο, οι οποίες είναι εγγενώς διαλείπουσες και στοχαστικές, δημιουργούν μεγάλες προκλήσεις στη διαχείριση του ενεργειακού μας συστήματος, με την αποθήκευση και το υδρογόνο να είναι οι κύριες απαντήσεις σε αυτές.
Τα τελευταία κλιματικά μακροοικονομικά δεδομένα από το Δίκτυο για ένα Πράσινο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα (NGFS) δείχνουν ότι η έγκαιρη και συντονισμένη προσαρμογή της οικονομίας στην κλιματικές προκλήσεις είναι η πιο συμφέρουσα στρατηγική για τον μετριασμό των αρνητικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.
Ακριβώς όπως η συνολική οικονομική στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ βασίζεται στη νοσταλγία για μια άλλη εποχή, οι ενεργειακές πολιτικές του με επίκεντρο τα ορυκτά καύσιμα αντιπροσωπεύουν μια δονκιχωτική προσπάθεια να αντιστραφεί η Ιστορία.
H εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ, καθώς και άλλα επιμέρους γεγονότα, όπως οι αβεβαιότητες στις ενεργειακές αγορές, θέτουν ξανά επί τάπητος νέα σενάρια για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Κρίσης στο παγκόσμιο επίπεδο. Οι προσπάθειες της ΕΕ από μόνες τους δεν αρκούν. Εν όψει της Συνόδου Κορυφής για το Κλίμα στο Αζερμπαϊτζάν αυτό το μήνα (Νοέμβριο 2024), το Ινστιτούτο Πότσνταμ (PIK) και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW* συνέταξαν μια νέα ενδιαφέρουσα πρόταση, τα περιληπτικά σημεία της οποίας παρουσιάζονται στη συνέχεια.
Για πολλά από τα δεινά του περιβάλλοντος ευθύνεται και η Κλιματική Αλλαγή. Ανθρωπογενής και αυτή. Που προκαλεί τους καύσωνες, τους ανέμους και τις ξηρασίες. Μετά έρχονται και οι φωτιές. Οι οποίες κατά τα φαινόμενα θα ενταθούν στα αμέσως επόμενα χρόνια. Όμως αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργήσει ως άλλοθι για την απραξία ή την μετάθεση των ευθυνών.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ έχουν θέσει στο στόχαστρο τις κινεζικές αυτοκινητοβιομηχανίες με την επιβολή δασμών, κατηγορώντας την Κίνα ότι με τη διάθεση κρατικών επιχορηγήσεων εξάγει αυτοκίνητα φθηνότερα από εκείνα των ανταγωνιστών της.
Το 2023 ήταν η θερμότερη χρονιά που έχει καταγραφεί με αύξηση κοντά στον 1,5°Cστον παγκόσμιο μέσο όρο, και πάνω από το προβιομηχανικό επίπεδο, ή για να το πούμε πιο απλά από τότε που έχουμε συστηματικά δεδομένα για την παγκόσμια θερμοκρασία. Τέτοιες χρονιές φαίνεται πως από δω και πέρα θα είναι συνηθισμένες. Εκτός κι αν…
Πόσο μεταβλήθηκε η ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη, ορυκτό αέριο και καθαρές πηγές ενέργειας στην Ελλάδα την τετραετία 2019-2023; Πώς συγκρίνεται η χώρα μας με τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ-27 συνολικά και ειδικά τα 17 που εξακολουθούν να έχουν λιγνίτη ή/και λιθάνθρακα στο μίγμα ηλεκτροπαραγωγής τους;
Οι λιγνιτικές περιοχές της χώρας αντιμετωπίζουν την τεράστια πρόκληση μιας εκ βάθρων αλλαγής του παραγωγικού τους μοντέλου, το οποίο για δεκαετίες είχε ως επίκεντρο τη λιγνιτική δραστηριότητα. Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη λόγω της επιταχυνόμενης κατάρρευσης της λιγνιτικής παραγωγής που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια και δεν ανακόπηκε ούτε λόγω της ενεργειακής κρίσης.
Ένας τεράστιος όγκος από πεταμένα ρούχα σχηματίζει ένα αλλόκοτο βουνό στη μέση της ερήμου Ατακάμα της Χιλής, μιας από τις πλέον άνυδρες περιοχές του πλανήτη. Είναι αποτέλεσμα της λεγόμενης «γρήγορης» μόδας (fast fashion κατά το fast food κλπ.) που προκαλεί μεγάλο πρόβλημα περιβαλλοντικής ρύπανσης.
Το πρόγραμμα εξόρυξης υδρογονανθράκων έχει πλέον ξεπεραστεί από τις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις. Είναι ένα πρόγραμμα που δρομολογήθηκε σε μια άλλη, παρωχημένη εποχή, είναι ένα πρόγραμμα που δεν συνάδει με τους νέους κλιματικούς στόχους ούτε με την ταχύτερη μετάβαση σε καθαρές μορφές ενέργειας και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Επιπλέον, δεν θα αναβαθμίσει τον γεωπολιτικό μας ρόλο στην περιοχή της Μεσογείου. Αν το αντικαταστήσουμε με την ανάπτυξη υπεράκτιων αιολικών πάρκων, θα πετύχουμε καλύτερα αποτελέσματα και ταυτόχρονα θα παραμείνουμε συνεπείς και σταθεροί στην πορεία της πράσινης μετάβασης και της επίτευξης του στόχου της κλιματικής ουδετερότητας.
Για δυο ολόκληρες εβδομάδες, όσο κράτησαν δηλαδή οι προγραμματισμένες διπλωματικές διαπραγματεύσεις για το Κλίμα στη Βόννη τον περασμένο Μάρτιο, το φάντασμα της τυχόν επιστροφής του Τραμπ στην εξουσία κυριάρχησε επί όλων των άλλων θεμάτων ουσίας.
Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι σε ολόκληρο τον κόσμο απορρίπτονται 11 δισεκατομμύρια τόνοι στερεών αποβλήτων. Μεγάλο μέρος αυτών των υλικών καταλήγει σε χωματερές ή ξεβράζεται στους ωκεανούς.
