Μια σχετικά πρόσφατη (Ιούλιος 2023) αντιπαράθεση μεταξύ του Λαϊκού τόξου και των λοιπών «προοδευτικών» σοσιαλδημοκρατικής απόχρωσης κομμάτων, με αφορμή τον Ευρωπαϊκό νόμο για τη Βιοποικιλότητα, έδειξε ότι τελικά «δεν είναι όλοι ίδιοι» και ότι οι ιδεολογικές γραμμές συνεχίζουν να αναφαίνονται ανάγλυφες σε ιδιαίτερες στιγμές και συγκυρίες. Σε γενικές γραμμές, τα πιο αριστερά κόμματα υπερασπίζονται καλύτερα το περιβάλλον, ενώ τα συντηρητικά το θεωρούν συχνότατα τροχοπέδη της ανάπτυξης.
Έτσι, και οι τελευταίες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν μια κρισιμότητα, κυρίως για τα μεγάλα θέματα, όπως αυτά της ενέργειας και της Κλιματικής Αλλαγής. Η φιλόδοξη Συμφωνία του Παρισιού θα μπορούσε πολύ εύκολα να υποκύψει σε λαϊκιστικές θεωρίες για υπερβολές στα ζητήματα της αγοράς, θεωρώντας ότι οι ανεύθυνες συμμαχίες Σοσιαλιστών – Πρασίνων σε περίοδο κρίσης μπορούν να φέρουν αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που υποτίθεται ότι επιδιώκουν. Ο στόχος για παράδειγμα της άμεσης απεμπλοκής (2030) από τα ορυκτά καύσιμα που έθεσε όλα τα προηγούμενα χρόνια η Ένωση, τόσο στην ηλεκτροπαραγωγή όσο και στην αυτοκίνηση, θα μπορούσε σχετικά εύκολα αν όχι να αναιρεθεί, οπωσδήποτε όμως να καθυστερήσει αν ανατραπούν ορισμένες ισορροπίες.
Πάντως, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι ένα πιο δεξιό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα καταστήσει δυσκολότερη την έγκριση των φιλόδοξων πολιτικών της ΕΕ για το κλίμα, αλλά στην πλειονότητά τους οι σημερινές πράσινες πολιτικές της Ευρώπης θα παραμείνουν στη θέση τους, χωρίς δραματικές ανατροπές.
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 9ης Ιουνίου έδειξαν ότι τα κεντρώα κόμματα συνεχίζουν να κατέχουν την πλειοψηφία, αλλά κέρδη για τα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το πακέτο περιβαλλοντικών πολιτικών της «Πράσινης Συμφωνίας» της ΕΕ μπορούν να φέρουν εμπόδια ή/και να ακυρώσουν κρίσιμες ψηφοφορίες. «Δεν νομίζω όμως ότι θα οπισθοχωρήσουμε στις πολιτικές (για το Κλίμα)», δήλωσε αμέσως μετά τις εκλογές στο Reuters ο Bas Eickhout, επικεφαλής της ομάδας βουλευτών των Πρασίνων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προσθέτοντας ότι «θα είναι πιο περίπλοκο να ξεκινήσουν νέες πολιτικές».
Να σημειώσουμε ότι οι Πράσινοι μετρούν αρκετές απώλειες στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (περίπου 20 έδρες), αλλά αυτό ίσως να μην αποδειχθεί και τόσο δραματικό για την Ευρώπη, αν σκεφτούμε ότι η υποχώρηση των κοινοβουλευτικών οικολόγων θα σημάνει σχεδόν αυτομάτως την αναζωογόνηση των ακτιβιστικών μη κυβερνητικών οργανώσεων, οι οποίες θα βρουν περισσότερο χώρο και θα αναλάβουν να αναπληρώσουν το πιθανό κενό.
Επί του θέματος δείτε και παλιότερο άρθρο μου στην Athens Voice.
Ηλίας Ευθυμιόπουλος
