Ως ομάδα, οι επιστήμονες του κλίματος είναι απρόθυμοι να προβάλουν ακόμη και τις πιο ορθές προβλέψεις ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Το κλιματικό σύστημα είναι εξ ορισμού εξαιρετικά περίπλοκο και οι θεωρίες πρέπει πάντα να είναι ανοιχτές σε αναθεώρηση, καθώς γίνονται διαθέσιμες νέες παρατηρήσεις. Όταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής, μάθαινα ότι η θέρμανση που καθόρισε το τέλος μιας εποχής των παγετώνων συνέβη πολύ σταδιακά, κατά τη διάρκεια πολλών χιλιάδων ετών. Αυτή η άποψη, για τις υποτονικές κλιματικές αλλαγές, καταρρίφθηκε πριν από δέκα περίπου χρόνια, όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα κύρια γεγονότα της θέρμανσης που τερμάτισαν την τελευταία εποχή των παγετώνων έλαβαν χώρα μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία. Στη Γροιλανδία, οι θερμοκρασίες του αέρα αυξήθηκαν κατά δεκαπέντε περίπου βαθμούς Κελσίου μέσα σε διάστημα ίδιο με αυτό που χρειάζεται για να πάρει κανείς ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα. Αστοχίες λοιπόν κι αβεβαιότητα.
Ωστόσο, οι περισσότεροι αναλυτές σήμερα συμφωνούν ότι το κλίμα της Γης θερμαίνεται και αλλάζει ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και ότι οι προβλεπόμενες αλλαγές τις επόμενες δεκαετίες θα επηρεάσουν σχεδόν όλα τα μέρη του πλανήτη. Αυτός ο συνδυασμός έκτακτου κινδύνου και καθολικότητας οδήγησε παραδόξως σε έλλειψη σαφούς συναίνεσης μεταξύ των υπευθύνων για τη χάραξη πολιτικής και εκείνων που θα πάρουν τελικά τις κρίσιμες αποφάσεις.
Ο σχεδιασμός και η προετοιμασία σε εθνικό επίπεδο για την τρέχουσα και μελλοντική αλλαγή του κλίματος παραμένουν βυθισμένοι στην κρατική δυσλειτουργία και είναι πολωμένοι κατά μήκος ενός επιστημονικού/πολιτικού χάσματος. Υπάρχουν εκείνοι που είναι πεπεισμένοι ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι υπάρχουν ακόμα περιθώρια.
Σε τελική ανάλυση, οι διαφορές μεταξύ επιστήμης και πολιτικής χαρακτηρίζονται από τα θεμελιωδώς διαφορετικά κίνητρα, τη λογοδοσία και τα χρονικά πλαίσια μέσα στα οποία δρουν τα υποκείμενα. Οι επιστήμονες παρακινούνται γενικά από την πνευματική περιέργεια και τα επιτεύγματα. Είναι υπόλογοι κυρίως στο επάγγελμά τους και έχουν ανοιχτά χρονικά πλαίσια για να παράγουν αποτελέσματα.
Οι πολιτικοί, από την άλλη πλευρά, παρακινούνται γενικά από την ανάγκη επίλυσης συγκρούσεων και την εξασφάλιση της πολιτικής τους βιωσιμότητας. Είναι υπόλογοι στους ψηφοφόρους τους και έχουν πολύ περιορισμένα χρονικά πλαίσια για να παράγουν αποτελέσματα. Η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει πολύ μεγαλύτερο εύρος από ό,τι μπορεί να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε μεμονωμένη κυβέρνηση, και η αποτελεσματική πολιτική απαιτεί δεκαετίες αφοσιωμένης πολιτικής ενασχόλησης.
Για να περιπλέξουν τα πράγματα, οι πολιτικές λύσεις για την υπερθέρμανση του πλανήτη απαιτούν κρίσιμες αποφάσεις που βασίζονται σε ατελείς παρατηρήσεις και φαινομενικά νεφελώδεις κινδύνους, σε αντίθεση με προβλήματα όπως η παγκόσμια πείνα ή ο COVID, για τα οποία τόσο τα στοιχεία όσο και οι συνέπειες είναι πολύ εμφανή. Κατά συνέπεια, λίγοι πολιτικοί έχουν το πραγματικό θάρρος να ασχοληθούν με το θέμα. Δεδομένου του βραχυπρόθεσμου οικονομικού κόστους και των αντιληπτών αλλαγών στην οικονομία που απαιτούνται, η αντιμετώπιση του προβλήματος της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι μια πλατφόρμα εντελώς ακατάλληλη για εκλογές ή επανεκλογές.
H.E.
Φωτό: Orion Magazine
